DE ONTSTAANSGESCHIEDENIS VAN ‘ONS’ WEESHUIS IN TIBNIN (2)
In de herfst van 1979 ontdekte aalmoezenier C. Querelle van Dutchbatt op enkele kilometers van Haris een wrak huis, waarin een 22-jarige onderwijzeres zich ontfermd had over twintig wezen en halfwezen, slachtoffers van de toestand in Libanon.
De kinderen sliepen daar met zijn allen in een ruimte van 4 bij 5 meter op de kale vloer. Hij vertelde daarover aan iedereen van Dutchbatt die maar wilde luisteren. Hier moest immers wat aan gedaan worden. Tijd om actie te ondernemen had de ‘aal’ echter niet meer, want hij werd juist in die periode afgelost door zijn collega J. Ruijter.
Deze laatste wees de Unifillers op de schrijnende toestand van de oorlogsslachtoffertjes en ontketende een lawine van reacties. Spontaan stelden de mannen van het geniepeloton zich beschikbaar om in hun vrije tijd het huis een grondige opknapbeurt te geven. Al spoedig bleek echter dat er méér nodig was. Het huis kon onmogelijk door één opknapbeurt geschikt worden gemaakt. Er moest, zo besloot de aalmoezenier op advies van de Genie, een geheel nieuw weeshuis worden gebouwd.
In het bataljonsblad Dubbel Vier en in het veertiendaagse periodiek De Achterbanner, bestemd voor het thuisfront, verschenen artikelen over een geldinzamelingsactie om de bouw van een nieuw weeshuis mogelijk te maken. Een landelijk dagblad publiceerde hierover zelfs een interview met aalmoezenier Ruijter.
Veel legeronderdelen reageerden. Het 41 Pantserinfanteriebataljon-stoottroepen in Ermelo waarvan tijdelijk zo’n vijftig man gedetacheerd was bij de UNIFIL’ers in spé te Assen, wist bijvoorbeeld door bingoavonden en drankgelden f 4.650, -ten behoeve van het weeshuis bijeen te brengen. Aalmoezenier Querelle zat- terug in Nederland- ook niet stil, evenmin als zijn collega’s, de legerpredikanten Stam en Schout. Zij hielden collectes, zamelden geld in. Verlofgangers waren ook actief. Zo wist de soldaat R. Rinzema tijdens zijn korte vakantie in Leeuwarden bijna f 1.000,- bijeen te garen door spreekbeurten op scholen en acties.
In Libanon, in Haris, startten de korporaals Aad van Os en Toni Beugelsdijk een enveloppen-actie ter gelegenheid van het éénjarig bestaan van Dutchbatt, die maar liefst f 5.300, – opbracht. Een bingoavond van de WZZ leverde ruim vijfentwintighonderd gulden op. De mannen van de TD, het verkennings-peloton, de marechaussee, maar ook particulieren, zowel in Libanon als in Nederland, droegen hun steentje bij. Het geld stroomde binnen. Er kon grond worden gekocht en de bouw werd gestart, onder het toeziend oog van de opvolger van aalmoezenier Ruijter, de ‘aal’ J. Granneman.
LEBANON I REMEMBER EVERY DAY ANDEVERY MOMENT, AND I AM PROUD TO HAVE SERVED YOU.
(Tekst en foto’s onder andere uit Blauwe baretten tussen twee vuren)
